<div dir="ltr"><div dir="ltr"><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><div style="text-align:center"><img src="cid:ii_kbdp28n71" alt="erdalbeyaskerde.jpg" width="416" height="319"><br></div></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><i>—Erdal İnönü’yü de tanırdınız değil mi? </i><br></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><i>—Erdal İnönü’yle çok yakın arkadaş olduk. Askerlik döneminde Yedek Subay Okulunda Erdal
İnönü de vardı. Ben okul birincisi, Erdal ikinci, Galip Baloğlu da üçüncü olmuştuk. Kendisiyle,
en son vefatından birkaç ay önce, Teknik Üniversiteye bir konferans vermek üzere geldiğinde
görüşmüştük. </i></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><i>—Erdal bey, mütevazı bir insandı ve ona uygun ifadeler kullanırdı, onun anılarından bir
tek cümlesini okuyayım: “Bilimle yaşadım, bilimle yaşamaktan ve yazmaktan zevk aldım.
İşin doğrusu, hiç birinde fazla büyük bir şey yapmadım.” Çok mütevazı, değil mi?
—Evet, gerçekten öyle.
—Her yaptığında azar azar bir şeyler katmış bilime. O zaman, insan onu hiçbir yere
sığdıramıyor. Birçok yerde iz bırakıyor, ama hiçbirinde çok büyük bir şey yapmıyor.</i><br></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><br></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large">Şu kaynaktan alınmıştır:</div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large"><a href="http://www.emo.org.tr/ekler/36009962f2ffd35_ek.pdf">http://www.emo.org.tr/ekler/36009962f2ffd35_ek.pdf</a><br></div><div class="gmail_default" style="font-family:verdana,sans-serif;font-size:large">(Vedat Batu ya teşekkürlerimizle)</div></div></div>